درباره ربط و نسبت دین و معنویت خوردیم به اختلاف. پرسید تو معنویت را چطوری تعریف می‌کنی. یک چیزی سرهم کردم و گفتم. گفت من معنویت را در معنای خیلی وسیع‌تری تعریف می‌کنم. برای من آدم معنوی یعنی آدمی که اهل دو دو تا چهارتا کردن نیست. مثلا فلان شهر را شهر معنوی می‌دونند اما منی که میانشون زندگی کردم میگم مردم این شهر اهل معنویت نیستند. آدم معنوی برای بهره بردن از هنر هزینه میکنه. موسیقی خوب متاثرش میکنه. ارزش غیرمادی روابط انسانی را به سود مادی شخصی ترجیح میده و . .
نمی‌دونم چقدر تونستم با این چند تا جمله چیزی که من از صحبت‌های اون روز فهمیدم را منتقل کنم. خیلی ذهن خودم را مشغول کرد. بماند که با این تعریف نمره خوبی از معنویت نمی‌گیرم. اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که مرشد معنوی‌ترین آدمی بود که به زندگیم دیدم. اصلا به قولی مرزهای معنویت را جا به جا کرد این آدم! بعدش یکی از دوستانم که احساس می‌کنم حالا با این تعریف از معنویت بهتر می‌تونم درکش کنم. چون آدم‌هایی با این میزان از معنویت این قدر کم‌اند که گاهی با کارها و محبت‌شون دستگاه رفتارسنج درونیت را که براساس نُرم‌ها تنظیم شده مختل می‌کنند. فرشته اعظم هم تو همین مدت کوتاه نشون داده یکی از معنوی‌ترین آدم‌هایی که دیدم. بعد فکر کردم چه جالب! معنوی‌ترین آدم‌های زندگی من نه تنها مذهبی حساب نمیشن که خداناباور هم هستند.
درباره این سایت